Bielański Ośrodek Kultury – jak to się zaczęło?
Z dokumentów oraz kronik, będących w posiadaniu Bielańskiego Ośrodka Kultury wynika, że korzenie Ośrodka Kultury przy ulicy Goldoniego 1 sięgają roku 1950, kiedy to przedwojenne tradycje majówek na Bielanach nabrały form zorganizowanej rozrywki i rekreacji. W dniu 7 kwietnia 1949 roku Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy podjęło uchwałę nr 2922 o następującej treści: Tereny “Lasku bielańskiego” od Młocin do Marymontu przeznaczone są dla akcji wczasowej świata pracy. Dnia 22 lipca 1950 roku Lasek Bielański otrzymał nazwę Park Kultury na Bielanach. Zbudowano estrady koncertowe, parkiety taneczne, czytelnie, wypożyczalnie książek i kaset, urządzono tereny sportowe i place zabaw dla dzieci. Przez wiele lat, od 1 maja do końca września Park Kultury otwierał swoje podwoje we wszystkie wolne od pracy dni. Tętniło życie kulturalno – rekreacyjne. Imprezy rozpoczynały się o godzinie 14.00 i trwały aż do zmierzchu. “Zielony Salon Warszawy” – bo tak nazywano Park Kultury – zapewniał rozrywkę i rekreację całym rodzinom. 6 listopada 1956 roku, decyzją Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy, do użytkowania administracji Centralnego Parku Kultury został przydzielony odbudowany po wojnie budynek patronacki przy ul. Solec 61, który służył za zaplecze do działalności kulturalnej na Powiślu i Bielanach. Park Kultury przez 30 lat był ośrodkiem życia kulturalnego. Życie zamierało jednak, gdy przychodziły chłodniejsze miesiące. Dlatego w tej dzielnicy odczuwano potrzebę znalezienia stałego miejsca na prowadzenie całorocznej działalności kulturalnej. Powstawało nowe osiedle Wawrzyszew. Właśnie w tej części Żoliborza przeznaczono część wybudowanego pawilonu handlowego na placówkę kulturalną. Kiedy w 1973 roku Las Bielański stał się rezerwatem przyrody nastąpiła kolizja między nową funkcją terenu a działalnością kulturalną. Park Kultury wraz z Domem Kultury zlokalizowanym od grudnia 1979 r na Goldoniego 1 utworzyły Dzielnicowe Centrum Kultury Robotniczej Bielany.
Na Goldoniego
Uroczyste otwarcie Dzielnicowego Centrum Kultury Robotniczej na Bielanach odbyło się 1 marca 1980 roku. Działalność rozpoczęto od intensywnej akcji informacyjno – reklamowej skierowanej do mieszkańców żoliborskich osiedli i zakładów pracy. Znalazł tu swoje miejsce powstały rok wcześniej Robotniczy Klub Pracy Twórczej. Klub zrzeszał robotników uzdolnionych w różnych dziedzinach – malarzy, rzeźbiarzy, poetów, pisarzy. Równolegle z utworzeniem Centrum Kultury Robotniczej w różnych osiedlach żoliborskich powstawały świetlice i pracownie dla dzieci. Pod egidą Centrum działały: pracownia plastyczna przy ul. Potockiej 35, pracownia rzeźby przy ul. Cieszkowskiego 3/5, pracownia modelarstwa przy Szkole Podstawowej nr 247 przy ul. Wrzeciono 9, pracownia fotograficzna przy ul. Wrzeciono 2 oraz Żoliborska Orkiestra Młodzieżowa przy SP nr 247. Przez pierwsze 2 lata dyrektorem placówki była Mieczysława Jagodzińska. Od czerwca 1983 r. do 1993 r. dyrektorem była Halina Karbowiak-Szerszeń. W październiku 1986 roku na wniosek władz warszawskich nastąpiła ostateczna likwidacja Parku Kultury na Bielanach.
W maju 1987 roku uchwałą Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Żoliborz została zmieniona nazwa placówki na Dzielnicowy Dom Kultury na Goldoniego z wytyczonymi zadaniami: upowszechnianie kultury, wychowanie i wszechstronną edukację. 1993 roku w maju władze Dzielnicy Żoliborz ogłosiły konkurs na stanowisko dyrektora placówki przy ulicy Goldoniego 1. Został nim Marian Zabiegałowski. W styczniu 1994 roku nastąpiła kolejna zmiana nazwy z Dzielnicowego Domu Kultury na Dzielnicowy Ośrodek Kultury. Systematycznie był rozszerzany cel działalności. Oferta programowa obejmowała różnorodne przedsięwzięcia rekreacyjno-sportowe i kulturalne. Uczestnikami zajęć stałych i imprez były dzieci, młodzież i dorośli, w tym także osoby niepełnosprawne. W 1993 roku z inicjatywy Rady Dzielnicy Warszawa-Żoliborz i Wydziału Kultury podjęto próbę stworzenia lobby kulturalnego w celu popularyzacji różnych dziedzin kultury wśród mieszkańców Żoliborza. W związku z tym nawiązano współpracę z różnymi środowiskami twórczymi powołując Klub Środowisk Twórczych przy Dzielnicowym Domu Kultury na Goldoniego. Odegrał on znaczną rolę w zbliżeniu twórców różnych dziedzin sztuki bez względu na ich polityczne orientacje. Pierwsze spotkanie odbyło się 4 stycznia 1994 r. Odtąd cyklicznie (raz w miesiącu) odbywała się prezentacja różnych dziedzin sztuki, w której uczestniczyły znane osobistości życia artystycznego. Duży wkład w działalność wniosła znana aktorka Alina Janowska. Od marca do września 1995 r. funkcję p.o dyrektora pełniła Krystyna Borowiec, a od września 1995 r. do czerwca 1996 r. p.o dyrektora była Mariola Góralska.
Bielański Ośrodek Kultury
Wraz z powstaniem Gminy Warszawa-Bielany nasz Ośrodek przy ulicy Goldoniego 1 stał się instytucją gminną. Uchwałą Rady Gminy Warszawa Bielany z dnia 26 sierpnia 1995 roku została zmieniona nazwa na Bielański Ośrodek Kultury (BOK), wprowadzono także nowy statut – akt normatywy regulujący wszelkie zasadnicze zagadnienia instytucji kultury. Był jednostką wyodrębnioną prawnie, organizacyjnie i finansowo. W latach 1996 – 2009 Ośrodkiem kierowała Wanda Ścieżyńska. W 2001 r. przeprowadzony został kapitalny remont i rozbudowa Ośrodka. Zwiększenie powierzchni o 300 m kw. umożliwiło zwiększenie oferty proponowanych zajęć i wydarzeń artystycznych. Dzięki modernizacji wnętrze budynku zmieniło zupełnie wygląd. W czasie remontu Bielański Ośrodek Kultury nieustająco realizował swoje działania, by w 2003 r. w pełni rozwinąć skrzydła w odnowionej i powiększonej placówce. Po wejściu w życie w roku 2002 tzw. Ustawy Warszawskiej
i wprowadzeniu nowego podziału miasta organizatorem Ośrodka został Urząd Miasta Stołecznego Warszawy. Od marca do lipca 2009 r. z-cą dyrektora zostaje Ewa Perlińska, a od sierpnia do października 2009 r. z-cą dyrektora jest Paweł Sobczak. W listopadzie 2009 r. konkurs na dyrektora wygrywa Piotr Wojewódzki i kieruje Ośrodkiem do 2013 r. W tym czasie w 2010 r. ma miejsce kolejny remont Ośrodka. Wnętrza zostają dostosowane i zaadaptowane do projektu „Teatr na Bielanach”. W 2013 roku dyrektorem Bielańskiego Ośrodka Kultury zostaje Jarosław Bobin.
Z biegiem lat Ośrodek doczekał się placówek filialnych, które w innych częściach Bielan i w inny sposób zagospodarowały przestrzeń do działań kulturalnych. Pierwsza, bo we wrześniu 2003 r. dla mieszkańców Wólki Węglowej powstała Filia BOK na ul. Estrady 112, w pobliżu Puszczy Kampinoskiej. W latach 2003 – 2007 kierownikiem tej placówki była Agata Gąsiorowska. Od 2007 r. kierownikiem została Krystyna Gzula, a od stycznia 2017 Iwona Mirosław Dolecka. Najmłodszą placówką, która powstała w 2017 roku jest Miejsce Aktywności Lokalnej na ul. Samogłoska 9 a. Koordynatorem tego miejsca jest Anna Płachecka.
Ośrodek kontynuuje kierunki działalności podejmowane wcześniej. Organizowane są różnego rodzaju imprezy, działają sekcje stałe i zespoły. Bardzo dobrze rozwija się współpraca ze środowiskiem twórczym. Koncertom i spotkaniom z twórcami towarzyszą wystawy, a oprócz znanych i utytułowanych osób pojawiają się ciekawi, młodzi twórcy działający w różnych dziedzinach sztuki. Odbywają się prezentacje i promocje twórców amatorskich. Niektóre z cykli zyskują odświeżoną szatę i cieszą się niezmiennym zainteresowaniem. Powstają nowe projekty własne i we współpracy z pasjonatami działalności animacyjnej i artystycznej. Każdy nowy rok kulturalny to nowe doświadczenia i wyzwania w zmieniającej się rzeczywistości. Bielański Ośrodek Kultury realizowane nowe zadania poszerzające krąg osób korzystających z naszej oferty. Ośrodek współpracuje z osiedlowymi Klubami Mieszkańców (5 placówek) oraz klubami seniorów organizując zajęcia artystyczne w coraz odleglejszych od ul. Goldoniego miejscach. W ciągu ostatnich 10 lat liczba uczestników zajęć stałych zwiększyła się o 100 %. Liczba sekcji artystycznych o 60 %. Roczna ilość wydarzeń artystycznych (w tym koncerty, spektakle, wystawy, warsztaty, konkursy itp.) sięga 360 a w konsekwencji systematycznie zwiększa się ilość uczestników wydarzeń.
Wszyscy dyrektorzy i pracownicy Ośrodka pozostawili swój ślad w działalności merytorycznej instytucji a także część swojego życia. W roku 40 – lecia dziękujemy za ten osobisty wkład, który ukształtował naszą instytucję.
BOK