Wystawa „Malarstwo na szkle Anny Kurzątkowskiej” oraz wystawa fotograficzna „Codzienne i odświętne – wieś mazowiecka na starej fotografii” (czynna do 31 grudnia)

Zapraszamy do Galerii BOK od 5 do 31 grudnia 2014 do obejrzenia dwóch niezwykłych wystaw zorganizowanych z okazji Roku Oskara Kolberga – wystawę  „Malarstwo na szkle Anny Kurzątkowskiej” oraz wystawę fotograficzna „Codzienne i odświętne – wieś mazowiecka na starej fotografii” ze zbiorów Agnieszki Niwińskiej.

Anna Kurzątkowska. W latach 1967-1971 studiowała etnologię na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1973 do 1983 pracowała w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Dziale Polskiej Sztuki Ludowej. W muzeum zajmowała się zbiorami XIX wiecznego malarstwa na szkle oraz poznała wielu tworzących współcześnie, zwłaszcza na Podhalu ludowych artystów malarzy.
W 1983 r. sama zaczęła malować wzorowane na tradycyjnym malarstwie obrazy, dawną techniką na odwrocie szkła, z czasem wypracowując swój własny styl. Przez okres około 10 lat współpracowała między innym z Cepelią i  Ars Polona, dostarczając obrazy  które  prezentowane były na licznych wystawach i kiermaszach w kraju i za granicą. Po dłuższej  przerwie , będąc już na emeryturze powróciła do malarstwa  traktując je jako hobby.

„Codzienne i odświętne – wieś mazowiecka na starej fotografii” ze zbiorów Agnieszki Niwińskiej stypendystki Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Prezentowane fotografie zostały zebrane podczas badań terenowych w latach 2004-2014 na obszarze Mazowsza południowo-wschodniego, w szczególności w okolicach Kołbieli, Latowicza, Garwolina. Najstarsze pochodzą z lat 20. XX wieku. W tym okresie możliwość oraz moda fotografowania się dotarły także na wieś. Zdjęcie przedstawiają sceny z życia

mazowieckiej wsi, w większości te wyjątkowe, świąteczne, uznawane za godne upamiętnienia. Większość starych fotografii przechowywanych na wsiach, na które natrafiliśmy, to obrazy z uroczystości rodzinnych (wesel, pogrzebów), społecznych i religijnych. Na najstarszych widać wyraźnie odświętny, wyjątkowy charakter upamiętnianych sytuacji. Dostrzegalna jest nieprzypadkowość obrazu, który trzeba było odpowiednio zaplanować, starannie wybierając miejsce, ubiór oraz inne atrybuty uroczystego czasu.
Na fotografiach widać również zmieniające się mody wiejskich ubiorów, począwszy od tych najdawniejszych, robionych własnoręcznie z wełny i lnu, pamiętających jeszcze XIX wiek, aż po modę miejską XX wieku. Na zdjęciach odnajdziemy również tkaniny użytkowe, wyrabiane powszechne na wsiach, takie jak kilimy i dywany, będące ważnym atrybutem weselnym oraz częścią wiana każdej mężatki.
Wraz z pojawieniem się w latach powojennych aparatów fotograficznych na wsi, obiektem zainteresowania lokalnych fotografów stała się codzienność, rodzina, otoczenie życia, spontaniczne zdarzenia. Zdjęcia te są nieocenionym świadectwem zmian kulturowo-społecznych mających miejsce na wsi polskiej w drugiej połowie XX w.